Фарысеі ставяць чужаложніцу пасярэдзіне. Усе збіраюцца вакол яе, паказваюць пальцамі. Гэта вобраз “нашай” праведнасці. Чалавек стаіць у цэнтры, а іншыя вакол яго. Можа быць, што яго асуджаюць і паказваюць пальцамі на тое, што ён парушыў Закон, а можа быць, што ён стаіць у цэнтры і паказвае іншым сваю праведнасць. У любым выпадку гэта замкнёнае кола і людзі апроч сябе нікога больш не бачаць. Яны з той ці іншай прычыны паказваюць адзін на аднаго пальцамі, яны залежныя адзін ад аднаго, яны ў рабстве ад сваёй жа праведнасці. Такі вобраз “нашай” праведнасці. Праведнасць ад Бога іншая...

"Божая мара - гэта разуменне, што кожны чалавек важны. Кожнае чалавечае жыццё - сакральнае. Божая мара аб кожным з нас - каб мы жылі ў супакоі, каб жылі ў супакоі ў сям'і, на працы, каб мелі супакой у тым, як любім адзін аднаго. А любіць людзей - гэта не рабіць штосьці для іх, гэта адкрываць ім: ты больш варты, чым ты можаш сабе ўявіць".

Жан Ванье

Вінаграднік. "Запаведзі Божыя. Новы Запавет". 28.01.2017 

Сапраўдныя змены адбываюцца толькі ў выпадку смерці старога чалавека і нараджэння новага. Гэта два асобныя працэсы, хоць часам можа выглядаць, што яны ідуць паралельна. Часта гэтая смерць не прыходзіць раптоўна, а крок за крокам, паступова. Гэтак жа і з новым нараджэннем – ты нібы пачынаеш нанова вучыцца жыць, нанова пазнаваць свет. З аднаго боку, табе здаецца, што ты нібы ўжо ўсё ведаў і ведаеш, але, з іншага боку, гэта ведаў стары чалавек, а цяпер нараджаецца новы.

 Гэта вельмі дзіўны і цікавы працэс. Маю магчымасць назіраць гэты працэс у сваім жыцці. Дзіўна гэта гучыць, але пасля дзесяці гадоў майго святарства Бог вучыць мяне маліцца, працаваць, наладжваць адносіны з людзьмі, пазнаваць нанова, што прыносіць табе дабро і благаслаўленне, а што нясе пракляцце. Гэты працэс магчымы толькі пры ўмове, што мы згаджаемся не на «касметыку», а на смерць старога чалавека…

Вінаграднік. "Час Божага жніва". 30.09.2017 

Многія, калі даведваліся пра назву нашага чарговага “Вінаградніку”, не ўтойвалі свайго здзіўлення. Яна сапраўды крыху дзіўная і нават правакацыйная. Гаворка перш за ўсё пойдзе пра старэйшага сына з прыпавесці пра міласэрнага Айца і блуднага сына. У нашым уяўленні гэты старэйшы сын можа і не дасканалы, але далёка не блудны, асабліва ў параўнанні да меншага. Не блудны і не грэшны ў якім сэнсе? У тым, што не нарабіў такіх грахоў, як ягоны брат. Але ў выніку ён не ўваходзіць у Дом Айца. Калі разумець, што блуд – гэта грэх, які аддаляе чалавека ад Бога Айца, то старэйшы сын, з усёй сваёй праведнасцю, становіцца таксама вельмі нават блудным.