- СЛОВА
- 4023
а. Аляксандр
- СЛОВА
- 4302
Уявіце малое дзіця, якое ўчапілася за сваю любімаю цацку і нізавошта не хоча яе адпусціць. Што тады трэба зрабіць? Ну, вядома! Трэба яму прапанаваць іншую цацку, і кулачкі самі раскрыюцца. Гэткую ж карціну можна назіраць і сярод «дарослых дзяцей». Для таго, каб забраць у хрысціяніна свабоду і радыкалізм, трэба яму даць нешта ўзамен, каб ён таксама палюбіў гэту іншую «цацку» і таксама пачаў баяцца яе згубіць...
Я ўпэўнены, што многія хрысціяне былі б зусім іншыя, калі б у свой час не прынялі гэтых «цацак» ад ворага. Як гэта выглядае на практыцы? Паспрабую паказаць на прыкладзе. Нейкі чалавек робіць для цябе нейкае дабро (ахвяруе вялікую суму грошай, дапамагае купіць дарагую рэч, здаць экзамен, дае зямлю пад будоўлю, альбо спрыяе самой будоўлі, запрашае ў дарагі рэстаран, водзіць па кабінетах, каб разабрацца з бюракратыяй і г.д.), а пасля просіць цябе, каб ты зрабіў для яго штосьці такое, што пярэчыць твайму сумленню і веры… Больш за тое, можа, нават і не просіць, а ты ўжо сам разумееш, што не можаш адмовіць яму, пакрыўдзіць, бо ўжо абавязаны яму за атрыманае дабро. Так мы губляем СВАБОДУ!
- СВЕДЧАННІ
- 4075
Вельмі моцна веру, што гэты верш аднаму чалавеку прадыктаваў Дух Святы. Магчыма, тут няма рыфмы, ёсць памылкі граматычныя. Магчыма, гэты чалавек не паэт. Але веру, што Дух Святы прадыктаваў гэты верш для нейкай дзяўчыны (а можа і некалькіх). Маю ўражанне, што тут не пабожныя разважанні, а нейкі канкрэтны адказ Бога. Калі гэты верш-Слова ад Яго, то іншае мяне не цікавіць… Буду ўдзячны за эха (водгукі альбо сведчанне тых, да каго гэта Слова было скіравана)…
- СЛОВА
- 4647
Езус ні словам не кажа пра колькасць. Уся сіла Яго адказу тоіцца ў слове подвизайтесь і ў вобразе вузкай брамы. Езус не кажа, колькі будзе збаўленых, але кажа: СТАРАЙСЯ… Калі я думаю пра колькасць, мне хочацца нібы схавацца ў масавасці, у натоўпе, сярод усіх. А ўваход у Божае Валадарства адбываецца праз вузкую браму. Там праходзяць па адным, а не прамільгваюць незаўважна і «на халяву». Кожны з нас павінен ПАСТАРАЦЦА. Такое ўражанне, што Езус кажа: не загружайся пытаннямі КАЛІ і КОЛЬКІ, а СТАРАЙСЯ, будзь заўсёды гатовым стаць перад ІМ. Усё залежыць ад таго, наколькі ты верыш і наколькі табе гэта сапраўды патрэбна. Калі па-сапраўднаму патрэбна, то ты ўжо проста не зможаш спакойна жыць з гэтым пытаннем, ты будзеш хвалявацца і рабіць высілкі ў сваім жыцці.
- СВЕДЧАННІ
- 2981
С неба пошёл дождь, но необычный, капли были крупными, но не из воды, а из крови... Я почти не вспоминал этот сон, думал сон, есть сон, всякое снится. Спустя 9 лет я его вспомнил. И не зря. Благодаря нему я принял окончательно в своё сердце Господа Бога нашего, Иисуса Христа.
- СВЕДЧАННІ
- 4244
Внешне у нас была приличная семья, всё хорошо. То, что отца нет, так это мелочи, отцов не было у большинства моих дворовых и школьных знакомых. В доме действовали правила: не говори, не чувствуй. Бабушка играла в хорошую семью, пыталась устраивать какие-то семейные обеды, на праздники надо было ездить к родственникам. При этом в нашей семье никогда нельзя было услышать о любви, такого слова просто не существовало. О дедах-алкоголиках предпочитали не говорить, от меня это пытались скрывать. У нас вообще ни о чём не говорили; всё общение сводилось к вопросам: «хочешь - не хочешь есть», и «как дела – нормально». Слово «нормально» я выучила лет в 6, и с тех пор до 19-20 лет оно отражало все категории моих чувств, состояний от «всё плохо, сейчас умру», до «ничего, можно жить»...
- СВЕДЧАННІ
- 3609
...будучи девушкой набожной
, попросила отца благословить меня. И вот тут произошло то, чего я уж никак не ожидала в этот милый и солнечный день. Отец возложил на меня руки и начал молиться. Причём, следует заметить, встреча наша происходила во дворе храма, т.е. в месте очень людном. Во время молитвы я начинаю понимать, что падаю. Ноги стали подгибаться, и появилась какая-то приятная лёгкость во всём теле, особенно в голове – ещё и жар. Это состояние длилось доли секунд, но время как будто остановилось. Усилием воли я собрала остатки сил: «Я не могу упасть! Кто-нибудь, может быть, но не я!..». Раньше, конечно, я слышала об отдыхе в Духе Святом, но это ведь только теория. Я действительно всегда бегала от Святого Духа 
...
- СВЕДЧАННІ
- 3080
Однажды, гуляя в тюремном дворике, я начал разговаривать в сердце и разуме с Господом. Через некоторое время я обратился: «Иисус, а как Ты? Какие у тебя заботы и проблемы?» И тут же я как-то стушевался: «Извини, какие могут быть проблемы – Ты же Бог!»
И Он проговорил в моё сердце и разум одновременно. Коротко и мягко, но в Его ответе была заключена вся Евангельская боль, любовь и надежда: «Спасти всех!»
- СЛОВА
- 5287
Я ўпэўнены, што залежнасць ад багаццяў рознай стадыі прысутнічае ў жыцці кожнага з нас. Яна нас пераследуе ад моманту, калі мы пачынаем нешта рабіць у нашым жыцці, аж да магільнага грудка. Ды нават, думаючы пра смерць, людзям часта хочацца, каб іх пахавалі толькі ў гэтым месцы, апранулі толькі ў гэты касцюм і накрылі толькі гэтай дошкай. Чаму? Бо гэта мая зямля, мая магіла, мая любімая кашуля і г.д. Такое ўражанне, што сатана сэксуальным грахом паставіў сённяшні свет на калені, а багацце зрабілася ідалам нашай цывілізацыі...
- СЛОВА
- 4228
Некалі я сказаў сабе, што для мяне не мае значэння, як Бог гаворыць – мне асабіста ці праз іншага чалавека, праз сучасную кнігу ці праз Біблію. Самае галоўнае – ведаць, што гэта гаворыць менавіта Ён. І яшчэ вельмі важна — прыняць гэтае Слова.
У сераду я адпраўляў Імшу і чытаў першае чытанне: “Так сказал Господь: если ты обратишься, то Я восставлю тебя, и будешь предстоять пред лицем Моим; и если извлечешь драгоценное из ничтожного, то будешь как Мои уста. Они сами будут обращаться к тебе, а не ты будешь обращаться к ним” (Ерамія 15,19). Да мяне вельмі рэдка прамаўляе Слова Бога падчас Святой Імшы. Зазвычай я малюся, разважаю, або пакрысе, слова за словам «разжоўваю» біблейскі фрагмент, каб Слова сталася жывым. Гэтым разам было інакш. Я нічога не перажываў, не меў адметных пачуццяў, нікога не бачыў і не чуў. Я проста зразумеў, што гэты фрагмент Бібліі скіраваны проста да мяне. Ён — ад Бога, і ён вельмі важны.
У той самы дзень да мяне прыехала адна жанчына, і я ў кантэксце нашай размовы проста не мог не пераказаць сваімі словамі тое, што Бог паклаў мне на сэрца. Пасля было яшчэ некалькі гісторыяў, калі я чытаў людзям гэтае Слова, а яны не разумелі і прасілі, каб я “разжаваў” Яго для іх сваімі словамі. Я выконваў іхнюю просьбу, і фрагмент станавіўся для іх жывым… Не ведаю, ці трэба гэта некаму, але я вырашыў, можа, банальна і наіўна “разжаваць” дадзенае Слова Бога для наведнікаў сайта. Веру, што гэты ўрывак асабліва будзе кранацца людзей з пакліканнем апосталаў і евангелістаў, тых, чыё сэрца неспакойнае ад думкі, што ёсць яшчэ людзі, якія не сустрэліся з Богам. Дык вось, «разжоўваю»:
ТАК КАЖА БОГ: калі ты навучышся аддзяляць САМАЕ ВАЖНАЕ І ГАЛОЎНАЕ ад таго, што малаважнае (“суета”), то твае вусны стануцца МАІМІ, Я САМ БУДУ ГАВАРЫЦЬ ПРАЗ ЦЯБЕ. Табе не трэба будзе шукаць людзей, бегаць за імі і злавацца, што ніхто цябе не слухае і не разумее, а ты так шмат добрых і Божых рэчаў хочаш ім сказаць. Толькі навучыся аддзяляць, і людзі самі прыдуць да цябе, бо Я БУДУ ІХ ЗБІРАЦЬ…
