Тэма пакоры вядомая для кожнага верніка. Але, заўважым, мы лёгка і ўпэўненна заклікаем адзін аднаго да таго, каб быць пакорнымі, і значна радзей імкнемся вымагаць пакоры ад саміх сябе. У Бібліі, што праўда, мы не так шмат знойдзем тэкстаў пра пакору. І ўсё ж нашая тэма для духоўнага жыцця мае агромністае значэнне.

У псіхалогіі тэма асабістых межаў вельмі папулярная. Але мы ставім перад сабой задачу разабрацца ў ёй па-хрысціянску. Наша задача – зрабіць з сябе не байца, які любому дасць адпор, бо навучыўся выстройваць межы. Такіх людзей у свеце дастаткова. Яны самаўпэўненыя, часта эгаісты, часта пагарджаюць і выкарыстоўваюць іншых, часам могуць здабыць многае, што ім хочацца, і любым коштам. Такія людзі добра разбіраюцца ў сваіх асабістых межах. Яны лёгка могуць адкінуць любога чалавека, уключаючы мужа, дзяцей ці бацькоў, калі толькі адчуюць, што нехта з іх пагражае іхнім асабістым межам, іхняму асабістаму камфорту.

Для тых, хто плануе свой час, прапаную нашыя сустрэчы ў рэкалекцыйным доме ў Оршы на першае паўгоддзе 2020 года. Вельмі прашу, каб не адкладваць запіс на апошнюю хвіліну, бо гэта значна ўскладняе арганізацыю курсаў. І запрашаю таксама, каб дадзенай інфармацыяй дзяліцца з зацікаўленымі асобамі.

а. Аляксандр

Чаму нас зацікавіла гэтая тэма? Я глыбока перакананы, што існаванне пэўных межаў у адносінах з іншымі людзьмі сведчыць не толькі пра культуру чалавека, але найперш пра нашу сталасць. Чалавек, які становіцца дарослым, проста вымушаны задумвацца над межамі у адносінах з іншымі людзьмі. Гэта тычыцца таксама і духоўнага жыцця. Я нават не магу ўявіць духоўны рост чалавека, які не мае ніякіх межаў у адносінах з людзьмі. Нават калі мы не маем ніякіх ворагаў, калі мы пазітыўныя ў адносінах да ўсіх людзей на планеце, нават калі ўмеем у любых сітуацыях знаходзіць мір і паяднанне, то гэтая тэма межаў усё роўна будзе час ад часу паўставаць перад намі.

Бедная, бросаемая бурею, безутешная! Вот, Я положу камни твои на рубине и сделаю основание твое из сапфиров; и сделаю окна твои из рубинов и ворота твои - из жемчужин, и всю ограду твою - из драгоценных камней. И все сыновья твои будут научены Господом, и великий мир будет у сыновей твоих (Ісая 54, 11-13).

 Но вот завет, который Я заключу с домом Израилевым после тех дней, говорит Господь: вложу закон Мой во внутренность их и на сердцах их напишу его, и буду им Богом, а они будут Моим народом. И уже не будут учить друг друга, брат брата, и говорить: "познайте Господа", ибо все сами будут знать Меня, от малого до большого, говорит Господь, потому что Я прощу беззакония их и грехов их уже не воспомяну более (Ер 31,33-34).

Тэма веры неаднойчы гучала на сустрэчах “Вінаградніку”. Апрацоўваючы змест апошняй сустрэчы, я не стаўлю мэты паказаць нешта новае і невядомае, але хачу прапанаваць папрацаваць над прапанаваным  зместам у малітве і роздуме. Найперш  хочацца, каб разважаючы над дынамікай і развіццём веры Ізраільскага народу, мы самі знайшлі свой шлях веры ў гэтай дынаміцы.