Гэтыя святы Божага Нараджэння сталі для мяне нагодай задумацца над тым, чаму мне так не падабаюцца святы і ці ёсць сэнс святкаваць іх. Нейкія гадавіны, дні нараджэння, а нават і рэлігійныя святы. Я часта задаваў сабе пытанне, чым адрозніваецца дзень 25 снежня ад 26-га ці іншага? Часта мне думалася, што вось жа трэба радавацца ў святы, а радасці яны асабліва і не прыносяць. Дык у чым сэнс святаў і ці патрэбныя яны?

Кардынал Леў Юзаф Сунэнс быў адным з уплывовых іерархаў Каталіцкага Касцёла у той час, калі адбываўся Другі Ватыканскі Сабор. Ён стаў адным з першых іерархаў, які не толькі ацаніў значэнне Руху Адновы Харызматычнай, але доўгі час быў кіраўніком Руху і яго гарачым абаронцам. У гэтай публікацыі прапануецца фрагмент яго кнігі на тэму Руху Адновы.

Многія каталіцкія багасловы лічаць, што Каталіцкая Аднова Харызматычная не з’яўляецца рухам, паколькі не мае сярод людзей заснавальніка. Гаворка ідзе пра асаблівае дзеянне Духа Святога сярод простых вернікаў у часы Другога Ватыканскага Сабору. І гэтае дзеянне праяўлялася ў розных месцах. Тым не менш, досвед амерыканскіх каталікоў аказаў найбольшы ўплыў на развіццё Руху Адновы ў Касцёле…

Фарысеі ставяць чужаложніцу пасярэдзіне. Усе збіраюцца вакол яе, паказваюць пальцамі. Гэта вобраз “нашай” праведнасці. Чалавек стаіць у цэнтры, а іншыя вакол яго. Можа быць, што яго асуджаюць і паказваюць пальцамі на тое, што ён парушыў Закон, а можа быць, што ён стаіць у цэнтры і паказвае іншым сваю праведнасць. У любым выпадку гэта замкнёнае кола і людзі апроч сябе нікога больш не бачаць. Яны з той ці іншай прычыны паказваюць адзін на аднаго пальцамі, яны залежныя адзін ад аднаго, яны ў рабстве ад сваёй жа праведнасці. Такі вобраз “нашай” праведнасці. Праведнасць ад Бога іншая...