Думаю, што не адзін з нас задаваў сабе пытанне ў чым сэнс хрышчэння Езуса і хрышчэння Яна? Наш Хрост – Ён іншы, чым Хрост Езуса і хрост пакаяння Яна. Хрост прабачае грахі. Езус іх не меў, а хрысціцца. Навошта? Хрост Яна не знішчаў грахі. Навошта тады ён хрысціў, і чаму Езус пайшоў да яго?У чым тут справа, і чаму яна такая важная?

Гэты Евангельскі тэкст мяне некалі вельмі цікавіў. Не памятаю чаму дакладна, але я амаль тыдзень шукаў нейкія там адказы. У гэты ж перыяд мне надалася магчымасць адведаць майго сябра святара ў Польшчы. Гэта быў не толькі мой сябра, але ў нейкім сэнсе і духоўны настаўнік, таму што Бог у свой час шмат праз яго сказаў мне. Калі мы адпраўлялі з ім Імшу ў дзень майго прыезду, першым шокам для мяне было тое, што ў той дзень чытаўся на Літургіі менавіта той фрагмент, які мяне так хваляваў. Другім шокам было казанне майго сябра, у якім я пачуў адказ на мае пытанні: Хто тут згубіўся? Езус? Хутчэй, Яго бацькі. Гэта яны забыліся, чыё гэта Дзіця і дзе павінна быць. І Езус дапамагае ім знайсці саміх сябе...

«Бог прыносіць спакой» і «Бог ёсць спакоем». На першы погляд не вялікая розніца паміж гэтымі паняццямі, аднак разумею, што розніца ўсё ж ёсць і даволі важная... навучыцца шукаць спакою сёння, калі ў сэрцы пануе страх, трывога, неспакой за будучыню. Гэты спакой знаходзіцца ў Божай прысутнасці, а не ў рашэнні праблемы, бо Ён сам ёсць мірам, спакоем. Варта нам навучыцца глядзець на Бога, а не на тое, што Ён дае.