Дапаможная інфармацыя для тых,

хто плануе пабожна

і з карысцю перажыць лета.

"Распаліць астылыя сэрцы"

"З-за таго, што пашырыцца беззаконне, любоў многіх астыне" (Мц 24,12). Многія задаюць сабе пытанне куды дзеўся духоўны запал, каторы быў на пачатку. Хрыстос кажа, што гэты запал знікае па прычыне беззаконня, па прычыне граху. Ці гэта адзіная прычына? А можа гэтага запалу і не было, можа гэта былі толькі эмоцыі, толькі спецыфічны самападман? Што рабіць, каб распаліць астылае сэрца, якое перастала гарэць, або сэрца, якое, можа, і не зведала агню?

Усіх жадаючых запрашаю на пешую васьмідзённую пілігрымку з Росіцы ў Будслаў, якая арганізоўваецца марыянамі ўпершыню. Просім усіх жадаючых запісвацца загаддзя!

а. Аляксандр Жарнасек, марыянін

Назва тэмы нашага чарговага “Вінаградніку” узята з Пісання, аднак яна не зусім адлюстроўвае сутнасць таго, пра што пойдзе гаворка. Рэч у тым, што вельмі часта даводзіцца сустракацца з гісторыямі, калі вернікі, шукаючы выйсця са сваіх бедаў, пачынаюць звяртацца за дапамогай нават не да аднаго, а да некалькіх святароў і часам атрымліваюць розныя адказы, а нават часта супярэчлівыя. Зразумела, што гэта бянтэжыць вернікаў і яны не разумеюць, каго слухацца і што трэба рабіць.

Калі мы чуем пра жывую ваду, то адразу згадваецца размова Езуса з самаранкай, дзе Езус абяцае ёй жывую ваду. Гэтая гісторыя, якую апісаў апостал Ян, вельмі кранальная і мы ўжо неаднойчы на «Вінаградніку» разважалі над гэтым тэкстам. Цяпер жа паспрабуем звярнуць увагу на тое, што вобраз жывой вады сустракаецца таксама і ў іншых месцах Пісання. Таму затрымаемся над тэкстам прарока Ераміі: Ибо два зла сделал народ Мой: Меня, источник воды живой, оставили, и высекли себе водоемы разбитые, которые не могут держать воды (Ер 2,13). Напрошваецца асобна разгледзець гэтыя «два зла”, пра якія кажа Бог прароку Ерамію.

Жанчына кажа Яму: “Пане, я бачу, што Ты прарок. Айцы нашыя пакланяліся Богу на гэтай гары, а вы кажаце, што ў Ерузалеме ёсць месца, дзе трэба пакланяцца”. Кажа ёй Езус: “Вер Мне, жанчына, што надыходзіць гадзіна, калі і не на гэтай гары, і не ў Ерузалеме будзеце пакланяцца Айцу. Але надыходзіць гадзіна, і цяпер ужо ёсць, калі праўдзівыя вызнаўцы будуць пакланяцца Айцу ў духу і праўдзе. І такіх вызнаўцаў шукае сабе Айцец. Бог ёсць Дух, і тыя, хто пакланяецца Яму, павінны пакланяцца ў духу і праўдзе (Ян 4,19-21.23-24).