Жанчына кажа Яму: “Пане, я бачу, што Ты прарок. Айцы нашыя пакланяліся Богу на гэтай гары, а вы кажаце, што ў Ерузалеме ёсць месца, дзе трэба пакланяцца”. Кажа ёй Езус: “Вер Мне, жанчына, што надыходзіць гадзіна, калі і не на гэтай гары, і не ў Ерузалеме будзеце пакланяцца Айцу. Але надыходзіць гадзіна, і цяпер ужо ёсць, калі праўдзівыя вызнаўцы будуць пакланяцца Айцу ў духу і праўдзе. І такіх вызнаўцаў шукае сабе Айцец. Бог ёсць Дух, і тыя, хто пакланяецца Яму, павінны пакланяцца ў духу і праўдзе (Ян 4,19-21.23-24).

Над прыпавесцю пра  марнатраўнагасына і міласэрнага айца мы разважалі не раз. На гэтую тэму ёсць некалькі цікавых кніг. Аднак кожны раз гэтая прыпавесць адкрывае штосьці іншае, новае. На гэты раз мы не будзем разглядаць асобна двух сыноў, але паспрабуем убачыць, што паміж імі і не такая вялікая розніца, як можа здавацца на першы погляд. А таксама паспрабуем убачыць любоў Айца, які без асуджэння, і, не робячы розніцы паміж сынамі, выходзіць сустракаць як аднаго, так і другога.

Разважанні над Божым Словам (Іс 5,1-7) з прапановай асабістай працы і малітвы над пачутым Словам. Тэма: абранне чалавека Богам, грэх самадастатковасці, значэнне Божай абароны, плён веры чалавека і яго жыцця.

Вобразы зерня, сейбіта, жніва ў Бібліі сустракаюцца даволі часта.  Гэтыя вобразы прысутныя і ў навучанні Езуса ў знаёмых нам прыпавесцях. Вядома, мы добра ведаем прыпавесць пра сейбіта, але, паверце, Бог умее здзіўляць нават тым, што мы не раз чулі і нібыта добра ведаем.

У  хрысціянскайтрадыцыі падрыхтоўка да смерці заўсёды мела вялікае значэнне. На некаторых касцёлах ці кляштарах пры ўваходзе пісалі “momentomori” (памятай пра смерць), некаторыя святыя на абразах намаляваныя разам з чалавечым чэрапам. Ёсць практыка рэкалекцый, якія, між іншым, рыхтуюць да смерці. У Польшчы ў марыянаў кожны дзень духоўнай засяроджанасці сканчваецца невялічкай малітвай падрыхтоўкі да смерці. Такім чынам, быць гатовым да смерці і не баяцца думаць пра яе – гэта глыбока ўпісана ў каталіцкую духоўнасць.

 Пачуццё пакінутасці… Яно многім добра знаёмае. Нехта скажа, што гаворка тут ідзе пра самотнасць. Магчыма. Дадзеная канферэнцыя складаецца з двух частак: роздум пра самотнасць і вучэнне св. Ігнацыя Лаёлы пра пакінутасць (або самотнасць).