Казанне на Ўрачыстасць Унебаўшэсця Пана

31 мая 2020 года

Тэма пакоры вядомая для кожнага верніка. Але, заўважым, мы лёгка і ўпэўненна заклікаем адзін аднаго да таго, каб быць пакорнымі, і значна радзей імкнемся вымагаць пакоры ад саміх сябе. У Бібліі, што праўда, мы не так шмат знойдзем тэкстаў пра пакору. І ўсё ж нашая тэма для духоўнага жыцця мае агромністае значэнне.

У псіхалогіі тэма асабістых межаў вельмі папулярная. Але мы ставім перад сабой задачу разабрацца ў ёй па-хрысціянску. Наша задача – зрабіць з сябе не байца, які любому дасць адпор, бо навучыўся выстройваць межы. Такіх людзей у свеце дастаткова. Яны самаўпэўненыя, часта эгаісты, часта пагарджаюць і выкарыстоўваюць іншых, часам могуць здабыць многае, што ім хочацца, і любым коштам. Такія людзі добра разбіраюцца ў сваіх асабістых межах. Яны лёгка могуць адкінуць любога чалавека, уключаючы мужа, дзяцей ці бацькоў, калі толькі адчуюць, што нехта з іх пагражае іхнім асабістым межам, іхняму асабістаму камфорту.

Чаму нас зацікавіла гэтая тэма? Я глыбока перакананы, што існаванне пэўных межаў у адносінах з іншымі людзьмі сведчыць не толькі пра культуру чалавека, але найперш пра нашу сталасць. Чалавек, які становіцца дарослым, проста вымушаны задумвацца над межамі у адносінах з іншымі людзьмі. Гэта тычыцца таксама і духоўнага жыцця. Я нават не магу ўявіць духоўны рост чалавека, які не мае ніякіх межаў у адносінах з людзьмі. Нават калі мы не маем ніякіх ворагаў, калі мы пазітыўныя ў адносінах да ўсіх людзей на планеце, нават калі ўмеем у любых сітуацыях знаходзіць мір і паяднанне, то гэтая тэма межаў усё роўна будзе час ад часу паўставаць перад намі.