- СЛОВА
- 1143
Фарысеі ставяць чужаложніцу пасярэдзіне. Усе збіраюцца вакол яе, паказваюць пальцамі. Гэта вобраз “нашай” праведнасці. Чалавек стаіць у цэнтры, а іншыя вакол яго. Можа быць, што яго асуджаюць і паказваюць пальцамі на тое, што ён парушыў Закон, а можа быць, што ён стаіць у цэнтры і паказвае іншым сваю праведнасць. У любым выпадку гэта замкнёнае кола і людзі апроч сябе нікога больш не бачаць. Яны з той ці іншай прычыны паказваюць адзін на аднаго пальцамі, яны залежныя адзін ад аднаго, яны ў рабстве ад сваёй жа праведнасці. Такі вобраз “нашай” праведнасці. Праведнасць ад Бога іншая...
- НЕСПАКОЙНАЕ СЭРЦА
- 1595
"Божая мара - гэта разуменне, што кожны чалавек важны. Кожнае чалавечае жыццё - сакральнае. Божая мара аб кожным з нас - каб мы жылі ў супакоі, каб жылі ў супакоі ў сям'і, на працы, каб мелі супакой у тым, як любім адзін аднаго. А любіць людзей - гэта не рабіць штосьці для іх, гэта адкрываць ім: ты больш варты, чым ты можаш сабе ўявіць".
Жан Ванье
- "ВІНАГРАДНІК"
- 2828
Сапраўдныя змены адбываюцца толькі ў выпадку смерці старога чалавека і нараджэння новага. Гэта два асобныя працэсы, хоць часам можа выглядаць, што яны ідуць паралельна. Часта гэтая смерць не прыходзіць раптоўна, а крок за крокам, паступова. Гэтак жа і з новым нараджэннем – ты нібы пачынаеш нанова вучыцца жыць, нанова пазнаваць свет. З аднаго боку, табе здаецца, што ты нібы ўжо ўсё ведаў і ведаеш, але, з іншага боку, гэта ведаў стары чалавек, а цяпер нараджаецца новы.
Гэта вельмі дзіўны і цікавы працэс. Маю магчымасць назіраць гэты працэс у сваім жыцці. Дзіўна гэта гучыць, але пасля дзесяці гадоў майго святарства Бог вучыць мяне маліцца, працаваць, наладжваць адносіны з людзьмі, пазнаваць нанова, што прыносіць табе дабро і благаслаўленне, а што нясе пракляцце. Гэты працэс магчымы толькі пры ўмове, што мы згаджаемся не на «касметыку», а на смерць старога чалавека…
- "ВІНАГРАДНІК"
- 2873
Многія, калі даведваліся пра назву нашага чарговага “Вінаградніку”, не ўтойвалі свайго здзіўлення. Яна сапраўды крыху дзіўная і нават правакацыйная. Гаворка перш за ўсё пойдзе пра старэйшага сына з прыпавесці пра міласэрнага Айца і блуднага сына. У нашым уяўленні гэты старэйшы сын можа і не дасканалы, але далёка не блудны, асабліва ў параўнанні да меншага. Не блудны і не грэшны ў якім сэнсе? У тым, што не нарабіў такіх грахоў, як ягоны брат. Але ў выніку ён не ўваходзіць у Дом Айца. Калі разумець, што блуд – гэта грэх, які аддаляе чалавека ад Бога Айца, то старэйшы сын, з усёй сваёй праведнасцю, становіцца таксама вельмі нават блудным.
- СЛОВА
- 2379
Эўхарыстыя, або, інакш, Святая Імша, на працягу стагоддзяў выглядала зусім інакш, чым сёння. З аднаго боку гэта цудоўна, што літургія развіваецца і становіцца больш багатай, а з іншага боку за гэтым "багаццем" часам губляюцца асноўныя знакі і сімвалы і літургія становіцца незразумелай для сучаснага чалавека. Менавіта таму Другі Ватыканскі Сабор зрабіў літургію Святой Імшы больш простай, каб падкрэсліць яе галоўныя элементы. Сёння ў Касцёле ёсць шмат крокаў, каб вярнуцца да сімволікі абрадаў першых стагоддзяў хрысціянства. Часта знаёмасць гісторыі дапамагае нам разумець сучаснасць. Разуменне гісторыі развіцця літургіі Эўхарыстыі не будзе тут выключэннем.
- СЛОВА
- 1695
Прынята лічыць, што заснавальнікам тэалогіі вызвалення з’яўляецца дамініканец з Перу айцец Густаво Гут’еррэс, які ў 1968 г. выдаў кнігу “Тэалогія вызвалення”. Аўтар лічыў, што дадзеная тэалогія павінна стаць вынікам ІІ Ватыканскага Сабору і Канферэнцыі Каталіцкіх біскупаў Лацінскай Амерыкі ў Мэдэлін. Іншым заснавальнікам дадзенай плыні з’яўляецца францішканін Леанардо Боф. Абодвух святароў яднала тое, што яны вучыліся ў Еўропе і дасведчылі галечы звычайных людзей, жывучы сярод найбольш убогіх.
Для таго, кам мы маглі перад Госпадам лепш запланаваць наш час, прапаноўваю расклад рэкалекцый і курсаў у Оршы, якія будуць адбывацца ў нашым доме да Божага Нараджэння. Паколькі ў нашых планах час ад часу здараюцца непланаваныя змены, прашу ўсіх зацікаўленых сачыць за далейшымі інфармацыямі.