Кардынал Леў Юзаф Сунэнс быў адным з уплывовых іерархаў Каталіцкага Касцёла у той час, калі адбываўся Другі Ватыканскі Сабор. Ён стаў адным з першых іерархаў, які не толькі ацаніў значэнне Руху Адновы Харызматычнай, але доўгі час быў кіраўніком Руху і яго гарачым абаронцам. У гэтай публікацыі прапануецца фрагмент яго кнігі на тэму Руху Адновы.

Многія каталіцкія багасловы лічаць, што Каталіцкая Аднова Харызматычная не з’яўляецца рухам, паколькі не мае сярод людзей заснавальніка. Гаворка ідзе пра асаблівае дзеянне Духа Святога сярод простых вернікаў у часы Другога Ватыканскага Сабору. І гэтае дзеянне праяўлялася ў розных месцах. Тым не менш, досвед амерыканскіх каталікоў аказаў найбольшы ўплыў на развіццё Руху Адновы ў Касцёле…

…На практыцы вера маіх родных выглядала даволі сумніўна. Бацькі часта сварыліся, біліся. Іхняя злосць пераносілася на мяне і на маіх сясцёр. Я вельмі цяжка гэта перажывала, адчувала, што ніхто мяне не любіць, а я хацела, каб нехта мяне заўважыў, палюбіў. З часам пачалі выяўляцца мае комплексы непаўнавартасці. Мне здавалася, што я брыдкая і мяне ніхто ніколі не будзе любіць, нічога з мяне не атрымаецца добрага…

…я пачала знаходзіць сэнс майго жыцця на вуліцы. Той любові, якой не атрымала дома, я пачала шукаць у іншых месцах. Блукаючы цэлымі днямі па вуліцы, я часта станавілася ахвярай сэксуальных адносінаў. Вельмі хутка я навучылася піць, курыць, ужываць наркотыкі, мацюкацца. Мае знаёмыя навучылі мяне як даваць сабе рады на вуліцы: як красці, займацца рэкетам, быць цвёрдай і ніколі не саступаць…

…я сидела в маршрутке и услышала вой сирен. Мимо нас пронеслась машина скорой помощи и почему-то милиции. Я стала молиться, и Господь направлял мою молитву за сохранение жизни человека, который при смерти. Через несколько дней я узнала, что это везли мужчину, который убил свою жену возле суда в Орше, а потом пытался покончить с собой

…Ізноў надышоў час майго вяртання дамоў, дзе трэба было сустрэцца з маім як заўсёды п’яным татам. Я памятаю яго такім усё жыццё. Ніякія рэлігійныя святы не былі для яго перашкодай для таго, каб як заўсёды напіцца. Я ўсё дзяцінства толькі і марыла, каб мой тата ўрэшце перастаў піць. Я прасіла Бога аб гэтым пры кожнай магчымасці. Аднак сітуацыя не змянялася, а было ўсё горш і горш. Я ўрэшце пачала схіляцца да таго, што найлепшым выйсцем для мяне будзе выехаць з дому…