- "ВІНАГРАДНІК"
- 6364
Памятаю, якім для мяне было шокам, калі я ад выкладчыка дагматычнага багаслоўя даведаўся, што святы Аўгустын ніколі не спавядаўся. Я часам узгадваў гэта, хоць недзе была ціхая надзея, што а раптам гэта не правераныя факты. Але рыхтуючыся да «Вінаградніку», я ў іншых крыніцах знайшоў доказы гэтага. Справа ў тым, што ў старажытным хрысціянстве быў зусім іншы падыход да споведзі, чым ёсць сёння. Каб зразумець спосаб мышлення першых хрысціянаў, трэба ўсур’ёз задумацца над некаторымі фрагментамі Святога Пісання...
- "ВІНАГРАДНІК"
- 3083
О возлюбленный Мною род человеческий! О люди, дети Мои, выходите, разорвите оковы, которыми дьявол связал вас, используя ваш страх перед Отцом, который является ничем инным как любовью! Приходите, подходите без страха, потому что вы все имеете права на близкие отношения с вашим ОТЦОМ; распахните ваши сердца, попросите Моего Сына, чтобы Он помог вам всё лучше и лучше постигать Мои благодати (Послание Бога Отца).
- "ВІНАГРАДНІК"
- 3553
Прыняць любоў ад іншых і даць сваю любоў – гэта дзве дарогі, і ў гэтым – корань разумення нашай тэмы. Як правіла, нас не трэба вучыць любіць саміх сябе. Карацей, усе мы сябе любім. Быць падобным да Бога – гэта навучыцца любіць іншых вакол сябе... На гэтую тэму ёсць даволі выразны анекдот. Адам пытаецца ў Бога: «Чаму Ты стварыў жанчыну такой прыгожай, што я не магу ад яе адарваць сваіх вачэй?» Бог адказаў: «Каб ты мог любіць яе». «А чаму такой… не надта разумнай?» – пытаўся далей Адам. «Каб яна магла цябе палюбіць за твой розум», – адказаў Бог.
- СЛОВА
- 3146
Калі я глядзей амерыканскія фільмы, дзе паказвалася жыццё эмігрантаў з Лацінскай Амерыкі, то часта можна было заўважыць на сценах ружанцы, абраз Сэрца Пана Езуса, або абраз Маці Божай з Гвадэлупэ. Маці Божая Гвадэлупская з'яўляецца апякункай Мексікі, але таксама ўсёй Лацінскай Амерыкі, Філіпінаў і многіх іншых дзяржаваў. Адкуль узяўся гэты культ? Прапаную невялічкую катэхэзу на гэтую тэму.
- "ВІНАГРАДНІК"
- 2719
Мои ноги будут в пыли
Мои руки будут в мозолях
Мой хитон будет покрыт кровью
И так вы узнаете Меня (…)
Я буду тем нищим – который покажет вам свои раны
И что-то проснётся в вас
И что-то начнёт беспокоить вас
Вид этих ран придаст вам силы
И огонь Моего Духа сойдёт на вас
И вы сможете вспомнить – что вы путники идущие на Пир Любви
Вы сможете встать и продолжить свой путь
Неся в сердце только один этот взгляд –
Взгляд нищего встретившего вас на пустынной дороге
Мои руки будут в мозолях
Мой хитон будет покрыт кровью
И так вы узнаете Меня (…)
Я буду тем нищим – который покажет вам свои раны
И что-то проснётся в вас
И что-то начнёт беспокоить вас
Вид этих ран придаст вам силы
И огонь Моего Духа сойдёт на вас
И вы сможете вспомнить – что вы путники идущие на Пир Любви
Вы сможете встать и продолжить свой путь
Неся в сердце только один этот взгляд –
Взгляд нищего встретившего вас на пустынной дороге
- СЛОВА
- 3500
Езус не проста так чыніць цуды. Езусу патрэбна наша вера. Езусу баліць, калі мы не верым. Адной законніцы, якая захварэла на смяротную хваробу і ўрачы давалі ўжо кароткі час на гэтым свеце, Езус сказаў: дазволь Мне аздаравіць цябе… Езус хоча, каб мы дазволілі Яму дзейнічаць у нашым жыцці. Езус хоча быць з намі і таму застаўся з намі ў Эўхарыстыі, прынізіў сябе, каб стаць нашым братам.
- СЛОВА
- 3267
У чым розніца паміж Святой Імшой і пасвячэннямі вады і солі? Чаму абрад пахавання і блізка нельга ставіць каля споведзі, якую перажывае чалавек перад смерцю? Ці гэта нармальна, калі мы шукаем асаблівую сілу на малітве аздараўлення, а не верым у Жывога Хрыста, які таксама можа аздаравіць у сакраманце споведзі, намашчэнні хворых, або Эўхарыстыі? Для ўсіх зацікаўленых прапаную катэхэзу на тэму розніцы паміж сакрамантамі і сакрамэнталіямі.
- СЛОВА
- 2491
Вельмі часта даводзіцца чуць, як людзі наіўна спрабуюць апраўдаць сваю няверу ці бязбожнасць. Не так даўно давялося мне пачуць верш нібы веруючага чалавека. Галоўны сэнс гэтага верша – найважнейшае, каб у сэрцы быў супакой, дабрыня і святло. На жаль, многія людзі думаюць, што калі ў цябе ў сэрцы дабрыня, то перад табой дзверы Божага Валадарства ну проста-ткі самі адчыняюцца. Калі нехта памірае і я пытаюся, ці быў нябожчык веруючым, то найчасцей чую ў адказ, што ён не хадзіў, што праўда, ні ў касцёл, ні ў царкву, але ўсім рабіў дабро, яго ўсе любілі, ён усім прабачаў і г.д. Карацей, быў – ну проста да раны прыкладзі. Ці быць добрым і любімым усімі – гэта дастатковы аргумент, каб увайсці ў Божае Валадарства?