СЛОВА
4390

Некалі я сказаў сабе, што для мяне не мае значэння, як Бог гаворыць – мне асабіста ці праз іншага чалавека, праз сучасную кнігу ці праз Біблію. Самае галоўнае – ведаць, што гэта гаворыць менавіта Ён. І яшчэ вельмі важна — прыняць гэтае Слова.

У сераду я адпраўляў Імшу і чытаў першае чытанне: “Так сказал Господь: если ты обратишься, то Я восставлю тебя, и будешь предстоять пред лицем Моим; и если извлечешь драгоценное из ничтожного, то будешь как Мои уста. Они сами будут обращаться к тебе, а не ты будешь обращаться к ним” (Ерамія 15,19). Да мяне вельмі рэдка прамаўляе Слова Бога падчас Святой Імшы. Зазвычай я малюся, разважаю, або пакрысе, слова за словам «разжоўваю» біблейскі фрагмент, каб Слова сталася жывым. Гэтым разам было інакш. Я нічога не перажываў, не меў адметных пачуццяў, нікога не бачыў і не чуў. Я проста зразумеў, што гэты фрагмент Бібліі скіраваны проста да мяне. Ён — ад Бога, і ён вельмі важны.

У той самы дзень да мяне прыехала адна жанчына, і я ў кантэксце нашай размовы проста не мог не пераказаць сваімі словамі тое, што Бог паклаў мне на сэрца. Пасля было яшчэ некалькі гісторыяў, калі я чытаў людзям гэтае Слова, а яны не разумелі і прасілі, каб я “разжаваў” Яго для іх сваімі словамі. Я выконваў іхнюю просьбу, і фрагмент станавіўся для іх жывым… Не ведаю, ці трэба гэта некаму, але я вырашыў, можа, банальна і наіўна “разжаваць” дадзенае Слова Бога для наведнікаў сайта. Веру, што гэты ўрывак асабліва будзе кранацца людзей з пакліканнем апосталаў і евангелістаў, тых, чыё сэрца неспакойнае ад думкі, што ёсць яшчэ людзі, якія не сустрэліся з Богам. Дык вось, «разжоўваю»: smile

ТАК КАЖА БОГ: калі ты навучышся аддзяляць САМАЕ ВАЖНАЕ І ГАЛОЎНАЕ ад таго, што малаважнае (“суета”), то твае вусны стануцца МАІМІ, Я САМ БУДУ ГАВАРЫЦЬ ПРАЗ ЦЯБЕ. Табе не трэба будзе шукаць людзей, бегаць за імі і злавацца, што ніхто цябе не слухае і не разумее, а ты так шмат добрых і Божых рэчаў хочаш ім сказаць. Толькі навучыся аддзяляць, і людзі самі прыдуць да цябе, бо Я БУДУ ІХ ЗБІРАЦЬ…

СЛОВА
3487
Прапаноўваю вам прачытаць пераклад канферэнцыі амерыканскага айца-рэдамптарыста Тома Форэста. Магчыма, гэты тэкст для шматлікіх будзе банальным і нічога новага не адкрыеце, аднак веру, што нават самыя простыя словы ў вуснах Божых сяброў маюць агромную сілу. Менавіта такім чалавекам адкрыўся для мяне а. Том. У свой час ён працаваў у Дамінікане, дзе заснаваў харызматычны евангелізацыйны цэнтр, з 1978 г. узначальваў структуру, якая адказвала за рух харызматычны ў Касцёле Каталіцкім, з'яўляецца таксама аўтарам сусветнага праекта "Евангелізацыя 2000". У каталіцкіх кругах а. Том з'яўляецца вядомым прапаведнікам і чалавекам з агромным досведам. Аднак заслугі - гэта не галоўнае. Айцец Том, не гледзячы на свой узрост (1927 г.н.), прыцягвае сілай духа і здольнасцю адчуваць Божае Сэрца. Спадзяюся, што менавіта такім яго адкрыеце. А калі Бог дазволіць, то на сайце будуць таксама пераклады наступных канферэнцый а. Тома ды іншых Божых служыцеляў.
а. Аляксандр

СЛОВА
4071

Каб быць верным навуцы Езуса, не трэба даказваць што было раней – яйка ці курыца, не трэба ламаць галаву, ці Дарвін са сваёй тэорыяй ад злога ці не, не трэба шукаць вінаватых у падзелах сярод хрысціянаў, не трэба валтузіцца з тэмай крыжовых паходаў, інквізіцый, т.зв. “кананічных тэрыторый праваслаўя” і г.д. Не ад гэтага залежыць наша збаўленне. Адзін з білетаў у рай знаходзіцца ў нашай кішэні і на ім напісана: СТАНЬ БЛІЖНІМ ДЛЯ ІНШАГА...

СЛОВА
4619
Адкуль жа нараджаецца ў нас барацьба духа і цела? Цела – гэта тое, што маё і яно захацела быць самастойным, рашыла, што абыйдзецца без Бога. Ну а дух… дух (душа) Яго адчувае, бо ЁН з’яўляецца ДУХАМ. І таму наш дух імкнецца да Яго, а цела не разумее гэтага. Дух хоча вярнуцца ДАДОМУ, а цела – застацца тут, на гэтай зямлі. Менавіта таму так цяжка чалавеку, які не да канца яшчэ зразумеў каго лепш слухаць – цела ці дух. Здаецца, хоць ты разарвіся. І тут хочацца, і там хочацца… Тут амбіцыя, слава, улада, а разам з тым усё нешта не так… Не мучаецца той, хто добра і надоўга заглушыў свайго духа...

СЛОВА
4232
Пакліканне пастыра – не будаваць, не быць палітыкам, не спецыялістам у галіне тэхнікі, спорту, культуры, музыкі і г.д. Пакліканне пастыра – шукаць не сваё месца ў гэтым жыцці, а загінуўшых авечак...
Часам авечкі так прызвычайваюцца да сваіх святароў (прадстаўнікоў Нябеснага Пастыра), што забываюцца пра сапраўднага і адзінага Пастыра і не маюць увогуле ніякага жадання Яго пазнаваць. Гэта страшна. А самае страшнае тое, што сапраўдны Бог тут выглядае проста лішнім...