Што такое адпусты і ці маюць яны сэнс сёння, у нашым жыцці? Многія каталікі часта чуюць пра адпусты, але, хіба што, мала хто ўсведамляе, што гэта і ёсць тыя самыя “індульгенцыі”, каторыя ў свой час прынеслі так шмат падзелаў сярод вернікаў. Бо, між іншым, менавіта супраць іх узбунтаваўся Марцін Лютар.

Цяжка знайсці свядомага хрысціяніна, які не ведае, што Бога трэба паставіць на першае месца. Усё гэта вядома і да болю банальна. Аднак жыццё паказвае, што на практыцы мы і блізка не разумеем гэтага. Калі на Школе Хрысціянскага Жыцця і Евангелізацыі мы прапаноўваем удзельнікам прызнаць Езуса сваім Панам (г.зн. тым, хто пануе ў маім жыцці), то многія адкрываюць нешта новае для сябе.

Разважанні на гэтую тэму нарадзіліся ў маім сэрцы пад уплывам двух апошніх урачыстасцяў – Спаслання Духа Святога і Найсвяцейшай Тройцы. Для многіх людзей, на жаль, Дух Святы – гэта незразумелы дадатак да нашага рэлігійнага жыцця. Іншыя ж наадварот лічаць, што толькі Дух Cвяты можа іх ашчаслівіць. Бо Ён дае харызматы, чыніць цуды, рашае праблемы… Гэта дзве крайнасці. Дык навошта ж нам, насамрэч, Дух Святы?

Гэтае сведчанне мне даводзілася чуць некалькі разоў. Яно гучала таксама на адным з "Вінаграднікаў". З аднаго боку гэтая гісторыя паказвае нам, што для Бога няма нічога немагчымага, і што Ён можа яшчэ нас здзівіць, а з іншага боку я спадзяюся, што гэтае сведчанне многіх абудзіць да жывой веры.

а. Аляксандр

Гэтая тэма неаднойчы гучала на «Вінаградніку». Чарговы раз яна вяртаецца да нас у кантэксце разумення слоў Першага Паслання Апостала Яна: У любові няма страху, але дасканалая любоў праганяе страх, бо страх ёсць з-за боязі перад пакараннем; хто баіцца, той недасканалы ў любові (1 Ян 4,18).

Асабіста я быў перакананы, што страх нараджаецца ў чалавеку з прычыны таго, што не хапае веры. Калі ты баішся – гэта азначае, што спадзяешся толькі на свае сілы, не давяраеш Айцу, які цябе любіць, не верыш, што ты для Яго важны і што Ён пра цябе клапоціцца. Карацей, у маім разуменні страх быў выключна звязаны з недахопам веры.