-
-
СЛОВА
-
-
4120
Уявіце сабе сям’ю, у якой пануе поўнае зло і беззаконне. Людзі ненавідзяць адзін аднаго, зайздросцяць, праклінаюць, п’юць, вядуць развязнае сэксуальнае жыццё. Груба кажучы, ім без розніцы, нават з кім спаць. Мужчына з мужчынам, бацька з дачкой, брат з сястрой і г.д. Жыццё абсалютна бесшабашнае. Людзі слухаюцца толькі сваіх сэксуальных інстынктаў, гоняцца толькі за багаццем і ўладай. Для такіх людзей не існуе ніякіх рамак. Усё дазволена. Сумленне не мучае, а Бог іх зусім не цікавіць. У такой сям’і нараджаюцца дзеці, якія вучацца ад бацькоў, глядзяць на іх і становяцца гэткімі самымі. Пасля нараджаюцца ўнукі, гэткія ж самыя, пасля праўнукі… Здаецца, нешта ж некалі павінна змяніцца, але нічога не мяняецца. Спадзяешся, што людзі неяк там адумаюцца… Пустэча...
-
-
СЛОВА
-
-
4222
У часе апошняга майго візіту ў турму, я адчуваў сябе, нібы слоік мёду сярод пчолаў. Бо вязні абступілі мяне з рознымі пытаннямі і просьбамі. Самыя ж мудрыя духоўна (а іх усяго некалькі) вельмі рэдка аб чым-небудзь просяць мяне, хоць маюць патрэбы зусім не меншыя за іншых. Проста яны разумеюць, што не на мяне трэба спадзявацца, і ўвогуле не на чалавека варта ўскладаць надзею, а на Кагосьці Большага…
Ибо два зла сделал народ Мой: Меня, источник воды живой, оставили, и высекли себе водоемы разбитые, которые не могут держать воды... (Ерамія 2,13).
