СЛОВА
4663
Аллелюя!
Ва ўсіх сталых наведвальнікаў сайта прашу прабачэння за працяглую паўзу. Было шмат Божых справаў, якія забралі ў мяне шмат часу і якія, спадзяюся, неўзабаве дадуць свой плён. На гэты раз у прынцыпе таксама няма грунтоўнага тэксту, але прапаную некалікі пунктаў для разважання.
а. Аляксандр

СЛОВА
4272
Ці хрысціянін можа быць сумным? Перш за ўсё павінен быць праўдзівым. Гэта маё правіла. Калі табе сумна і больна – не прыкідвайся радасным і ўселюбячым, не крывадуш! Менавіта таму мяне раздражае, калі нехта з веруючых заахвочвае: давайце адзін аднаму паўсміхаемся, усе будзем радаснымі, вясёлымі і г.д. Калі не навучымся стаяць у праўдзе, а будзем прыкідвацца, то ніколі не зможам распазнаць сваёй хваробы. А сум – гэта сапраўды найчасцей духоўная хвароба. Толькі ад яе не трэба хавацца і апранаць штучныя маскі, а прызнацца і задумацца адкуль ён прыйшоў і як лячыцца...

СЛОВА
4484
Паспрабуем напачатку ўявіць карціну: Апосталы ў страху, зачыненыя дзьверы, Езус праходзіць праз зачыненыя дзверы і становіцца пасярэдзіне. Чаму менавіта пасярэдзіне? Каб усе глядзелі на Яго, каб адвялі свае вочы ад дзвярэй, да якіх Апосталы былі прыклееныя страхам, а ўзіраліся цяпер на Таго,у кім ёсць адзіны паратунак – на Уваскрослага Госпада.
Нашыя праблемы і беды, нашыя страхі – гэта зачыненыя дзверы перад юдэямі. Уваскрослы запрашае кожнага з нас адвесці свой позірк ад дзвярэй і сабрацца вакол Яго...

СЛОВА
4126
Калі я быў падлеткам, то, вядома, і блізка не разумеў, навошта так шмат чытанняў у Пасхальную Вігілію. Яны чыталіся на польскай мове, у сцюдзёным касцёле, а, гэта значыць, што я не меў ніякіх шанцаў да свядомага ўдзелу ў літургіі. Ды і, думаю, нават калі б яны былі па-беларуску, не шмат бы гэта змяніла. Бо спаць хочацца, а чытанняў так шмат, касцёл халодны – і гэтым усё сказана. Адзіным ратункам былі малітвы паміж чытаннямі, калі трэба было падняцца і зрабіць дадатковы рух, каб хаця б крыху абудзіцца. Дык які ўсё ж сэнс гэтых чытанняў, што так мучаюць не толькі малых, але і многіх дарослых?

СЛОВА
4257
Напэўна, многім з нас даводзілася быць пакрыўджанымі і часам вельмі моцна. Нехта носіць крыўду ў сабе, а я, напрыклад, тады пачынаю думаць, як адрэагаваць мне на дадзеную сітуацыю. Як правіла, хочацца неяк ушчыкнуць свайго крыўдзіцеля, укусіць, ну хаця б слоўцам – абы забалела. Як кажуць, калі не паб’ю, дык хоць пакусаю. Канечне ж, усё гэта хочацца рабіць у імя дабра. Абы чалавека правучыць, абы ён зразумеў ды пакаяўся, абы іншыя зразумелі. Часам мы кажам, што зло нельга пакідаць непакараным. Што ў такія моманты перажываю я сам? Здаецца мне, што многія з вас разумеюць, пра што я пішу... Вось толькі адна праблемка. Як бы я не хацеў свае перажыванні апрануць у пабожную форму, за імі, як правіла, стаіць не любоў да ворага, а жаданне проста адпомсціць яму. Так, проста жаданне помсціць…

СВЕДЧАННІ
5002
На реколлекциях, которые проводила сестра Маргарет, Святой Дух дал моей маме вспомнить случай, о котором все забыли. Я родилась с пятнами на лбу, и моя мама занесла меня к покойнице, чтобы стереть их ее мизинцем. Пятна исчезли, но последствия этого ритуала проявились через 18 лет. В тот момент, когда мама отдала этот грех Богу, с. Маргарет молилась надо мной – я начала страшно кричать. После молитвы почувствовала внутри пустоту. Я получила освобождение, но по приезде домой (т.к. я жила со вторым мужем без венчания) через некоторое время я опять стала грешить. Злой дух вернулся и не один. Я стала раздражительной, злой, угрюмой, перестала испытывать любовь даже к своим маленьким детям...

СЛОВА
3765
Асабіста мяне Бог шмат разоў вучыў, што першае захапленне чалавекам яшчэ ні аб чым не гаворыць. Бывае, праходзіць год – два, і ты раптам заўважаеш багацце ўнутранага свету нейкага чалавека, на якога раней нават не звяртаў увагі. Не звяртаў увагі, бо заўважаў усё больш у людзях толькі знешнія рысы ці якасці. А тут была шэрая, ціхая мыш… Маю шмат такіх гісторый. І не раз пасля толькі сам сабе здзіўляюся: як я мог не заўважыць такое класнае Божае дзіця?..

"ВІНАГРАДНІК"
5687
Прапаноўваю невялічкі план ранішняй малітвы, які я зрабіў на аснове кнігі “Утро с Богом” аднаго ангельскага місіянера

СЛОВА
6509
26 сакавіка ў Воршы адбылося малітоўнае чуванне, дзе сабраліся не толькі аршанцы, але і веруючыя з іншых гарадоў. Вядучай тэмай была тэма малітвы і ёю хачу падзяліцца з чытачамі сайта. Спадзяюся, што такога тыпу чуванні будуць адбывацца не адзін раз. Веру, што наш Госпад нават даў ім назву - "ВІНАГРАДНІК". Плануецца, што наступная сустрэча "ВІНАГРАДНІКУ" адбудзецца ў суботу 14 мая (пачатак а 18.00). У хуткім часе, магчыма, на сайце з'явіцца таксама рубрыка спецыяльна прысвечаная гэтым чуванням.
а. Аляксандр

СЛОВА
3940
Калі я хадзіў у школу, то мне нашмат лягчэй было прынесці ў дзённіку непамысную адзнаку ў канцы чвэрці, атрымаць пасля гэтага дома па адным месцы і надалей працягваць сабе жыць, чымсьці чакаць канца чвэрці з назбіранымі кепскімі адзнакамі і думаць-маракаваць, чым жа гэта ўсё скончыцца. Гэтак жа пазней было і з экзаменамі. Нейкі час мне здавалася, што больш нават хочацца, каб цябе выгналі з вучобы, каб неяк там развязаліся рукі да далейшага жыцця, чым у хваляванні трываць падчас сесіі. Тое ж тычыцца і хваробы. Як гэта ні дзіўна, але ў крэсле стаматолага нашмат спакайней, чым было зусім нядаўна ў прыёмным пакоі, альбо (яшчэ горш) за тыдзень да візіту. І так з усім. Бачны наш вораг больш мілы нам, чым той, якога не бачыш, але дакладна ведаеш, што ён дзесьці ёсць паблізу...