- СЛОВА
- 4624
Езус ні словам не кажа пра колькасць. Уся сіла Яго адказу тоіцца ў слове подвизайтесь і ў вобразе вузкай брамы. Езус не кажа, колькі будзе збаўленых, але кажа: СТАРАЙСЯ… Калі я думаю пра колькасць, мне хочацца нібы схавацца ў масавасці, у натоўпе, сярод усіх. А ўваход у Божае Валадарства адбываецца праз вузкую браму. Там праходзяць па адным, а не прамільгваюць незаўважна і «на халяву». Кожны з нас павінен ПАСТАРАЦЦА. Такое ўражанне, што Езус кажа: не загружайся пытаннямі КАЛІ і КОЛЬКІ, а СТАРАЙСЯ, будзь заўсёды гатовым стаць перад ІМ. Усё залежыць ад таго, наколькі ты верыш і наколькі табе гэта сапраўды патрэбна. Калі па-сапраўднаму патрэбна, то ты ўжо проста не зможаш спакойна жыць з гэтым пытаннем, ты будзеш хвалявацца і рабіць высілкі ў сваім жыцці.
- СВЕДЧАННІ
- 2970
С неба пошёл дождь, но необычный, капли были крупными, но не из воды, а из крови... Я почти не вспоминал этот сон, думал сон, есть сон, всякое снится. Спустя 9 лет я его вспомнил. И не зря. Благодаря нему я принял окончательно в своё сердце Господа Бога нашего, Иисуса Христа.
- СВЕДЧАННІ
- 4234
Внешне у нас была приличная семья, всё хорошо. То, что отца нет, так это мелочи, отцов не было у большинства моих дворовых и школьных знакомых. В доме действовали правила: не говори, не чувствуй. Бабушка играла в хорошую семью, пыталась устраивать какие-то семейные обеды, на праздники надо было ездить к родственникам. При этом в нашей семье никогда нельзя было услышать о любви, такого слова просто не существовало. О дедах-алкоголиках предпочитали не говорить, от меня это пытались скрывать. У нас вообще ни о чём не говорили; всё общение сводилось к вопросам: «хочешь - не хочешь есть», и «как дела – нормально». Слово «нормально» я выучила лет в 6, и с тех пор до 19-20 лет оно отражало все категории моих чувств, состояний от «всё плохо, сейчас умру», до «ничего, можно жить»...
- СВЕДЧАННІ
- 3593
...будучи девушкой набожной
, попросила отца благословить меня. И вот тут произошло то, чего я уж никак не ожидала в этот милый и солнечный день. Отец возложил на меня руки и начал молиться. Причём, следует заметить, встреча наша происходила во дворе храма, т.е. в месте очень людном. Во время молитвы я начинаю понимать, что падаю. Ноги стали подгибаться, и появилась какая-то приятная лёгкость во всём теле, особенно в голове – ещё и жар. Это состояние длилось доли секунд, но время как будто остановилось. Усилием воли я собрала остатки сил: «Я не могу упасть! Кто-нибудь, может быть, но не я!..». Раньше, конечно, я слышала об отдыхе в Духе Святом, но это ведь только теория. Я действительно всегда бегала от Святого Духа 
...
- СВЕДЧАННІ
- 3072
Однажды, гуляя в тюремном дворике, я начал разговаривать в сердце и разуме с Господом. Через некоторое время я обратился: «Иисус, а как Ты? Какие у тебя заботы и проблемы?» И тут же я как-то стушевался: «Извини, какие могут быть проблемы – Ты же Бог!»
И Он проговорил в моё сердце и разум одновременно. Коротко и мягко, но в Его ответе была заключена вся Евангельская боль, любовь и надежда: «Спасти всех!»
- СЛОВА
- 5273
Я ўпэўнены, што залежнасць ад багаццяў рознай стадыі прысутнічае ў жыцці кожнага з нас. Яна нас пераследуе ад моманту, калі мы пачынаем нешта рабіць у нашым жыцці, аж да магільнага грудка. Ды нават, думаючы пра смерць, людзям часта хочацца, каб іх пахавалі толькі ў гэтым месцы, апранулі толькі ў гэты касцюм і накрылі толькі гэтай дошкай. Чаму? Бо гэта мая зямля, мая магіла, мая любімая кашуля і г.д. Такое ўражанне, што сатана сэксуальным грахом паставіў сённяшні свет на калені, а багацце зрабілася ідалам нашай цывілізацыі...
- СЛОВА
- 4215
Некалі я сказаў сабе, што для мяне не мае значэння, як Бог гаворыць – мне асабіста ці праз іншага чалавека, праз сучасную кнігу ці праз Біблію. Самае галоўнае – ведаць, што гэта гаворыць менавіта Ён. І яшчэ вельмі важна — прыняць гэтае Слова.
У сераду я адпраўляў Імшу і чытаў першае чытанне: “Так сказал Господь: если ты обратишься, то Я восставлю тебя, и будешь предстоять пред лицем Моим; и если извлечешь драгоценное из ничтожного, то будешь как Мои уста. Они сами будут обращаться к тебе, а не ты будешь обращаться к ним” (Ерамія 15,19). Да мяне вельмі рэдка прамаўляе Слова Бога падчас Святой Імшы. Зазвычай я малюся, разважаю, або пакрысе, слова за словам «разжоўваю» біблейскі фрагмент, каб Слова сталася жывым. Гэтым разам было інакш. Я нічога не перажываў, не меў адметных пачуццяў, нікога не бачыў і не чуў. Я проста зразумеў, што гэты фрагмент Бібліі скіраваны проста да мяне. Ён — ад Бога, і ён вельмі важны.
У той самы дзень да мяне прыехала адна жанчына, і я ў кантэксце нашай размовы проста не мог не пераказаць сваімі словамі тое, што Бог паклаў мне на сэрца. Пасля было яшчэ некалькі гісторыяў, калі я чытаў людзям гэтае Слова, а яны не разумелі і прасілі, каб я “разжаваў” Яго для іх сваімі словамі. Я выконваў іхнюю просьбу, і фрагмент станавіўся для іх жывым… Не ведаю, ці трэба гэта некаму, але я вырашыў, можа, банальна і наіўна “разжаваць” дадзенае Слова Бога для наведнікаў сайта. Веру, што гэты ўрывак асабліва будзе кранацца людзей з пакліканнем апосталаў і евангелістаў, тых, чыё сэрца неспакойнае ад думкі, што ёсць яшчэ людзі, якія не сустрэліся з Богам. Дык вось, «разжоўваю»:
ТАК КАЖА БОГ: калі ты навучышся аддзяляць САМАЕ ВАЖНАЕ І ГАЛОЎНАЕ ад таго, што малаважнае (“суета”), то твае вусны стануцца МАІМІ, Я САМ БУДУ ГАВАРЫЦЬ ПРАЗ ЦЯБЕ. Табе не трэба будзе шукаць людзей, бегаць за імі і злавацца, што ніхто цябе не слухае і не разумее, а ты так шмат добрых і Божых рэчаў хочаш ім сказаць. Толькі навучыся аддзяляць, і людзі самі прыдуць да цябе, бо Я БУДУ ІХ ЗБІРАЦЬ…
- СЛОВА
- 3329
а. Аляксандр
- СВЕДЧАННІ
- 3302
"Хто мой бліжні?"