...Я ўпэўнены, што на беразе Тыберыядскага мора Езус з’явіўся тае раніцы не выпадкова. Ён хацеў, каб Апосталы «набоўталіся», каб змучыліся, каб адчулі сваё бяссілле, каб не заставалася ім выбару. Гэта Божая правакацыя. Падобна ў сённяшнім Евангеллі Хрыстос правацыруе: Дзе нам купіць хлеба, каб накарміць іх? А казаў гэта, выпрабоўваючы яго, бо сам ведаў, што збіраўся рабіць. Езус выпрабоўвае. Езус хоча, каб вучні адчулі сваю бездапаможнасць.

Нехта сказаў, што зерне – гэта асяроддзе, у якім мы прабываем. Шмат залежыць ад таго, у якое асяроддзе трапляе Божае зерне. Можа так стацца, што самае геніяльнае і дасканае зерне ніколі не раскрыецца, бо нават не будзе здольнае падумаць пра сваю прыгажосць...

Калі разважаем пра грэх, то людзі найчасцей будуць казаць пра забойствы, крадзеж, грахі сэксуальныя. Але гэта толькі шапка айзбергу. Усё пачалося намнога раней. Усё каварства сатаны палягае ў тым, што ён нішчыць адносіны даверу і любові паміж чалавекам і Богам. Сказаў бы, што гэта яго тайная зброя. Мы можам асцерагацца вялікіх яго спакусаў і ўдараў. Можам рыхтаваць сябе да таго, каб, напрыклад, перамагчы магчымыя сэксуальныя спакусы, а на самой справе ўжо даўно атрымалі ўдар нажом пад робры.

Сілай Духа Святога ў дзень Пяцідзесятніцы Бог аб’ядноўвае сваіх вучняў вакол сябе. Яны не проста маюць адзінства, яны сабраныя вакол Бога, яны глядзяць на Яго, яны Яму верныя, яны Яго любяць. Гэта іх яднае. Нехта сказаў, што сябры з’яўляюцца тады, калі, нягледзячы на розніцу ў характарах і поглядах, з’яўляецца нешта такое, што становіцца большым за адрозненні і пачынае аб’ядноўваць. Гэтым элементам для апосталаў стаў Бог. Святы Ігнацы Лаёла шукаў тых людзей, якіх будзе аб’ядноўваць Бог і называў іх «сябрамі Бога».