-
-
СЛОВА
-
-
3693
Напэўна, многім з нас даводзілася быць пакрыўджанымі і часам вельмі моцна. Нехта носіць крыўду ў сабе, а я, напрыклад, тады пачынаю думаць, як адрэагаваць мне на дадзеную сітуацыю. Як правіла, хочацца неяк ушчыкнуць свайго крыўдзіцеля, укусіць, ну хаця б слоўцам – абы забалела. Як кажуць, калі не паб’ю, дык хоць пакусаю. Канечне ж, усё гэта хочацца рабіць у імя дабра. Абы чалавека правучыць, абы ён зразумеў ды пакаяўся, абы іншыя зразумелі. Часам мы кажам, што зло нельга пакідаць непакараным. Што ў такія моманты перажываю я сам? Здаецца мне, што многія з вас разумеюць, пра што я пішу... Вось толькі адна праблемка. Як бы я не хацеў свае перажыванні апрануць у пабожную форму, за імі, як правіла, стаіць не любоў да ворага, а жаданне проста адпомсціць яму. Так, проста жаданне помсціць…
-
-
СВЕДЧАННІ
-
-
3913
На реколлекциях, которые проводила сестра Маргарет, Святой Дух дал моей маме вспомнить случай, о котором все забыли. Я родилась с пятнами на лбу, и моя мама занесла меня к покойнице, чтобы стереть их ее мизинцем. Пятна исчезли, но последствия этого ритуала проявились через 18 лет. В тот момент, когда мама отдала этот грех Богу, с. Маргарет молилась надо мной – я начала страшно кричать. После молитвы почувствовала внутри пустоту. Я получила освобождение, но по приезде домой (т.к. я жила со вторым мужем без венчания) через некоторое время я опять стала грешить. Злой дух вернулся и не один. Я стала раздражительной, злой, угрюмой, перестала испытывать любовь даже к своим маленьким детям...
-
-
СЛОВА
-
-
3359
Калі я хадзіў у школу, то мне нашмат лягчэй было прынесці ў дзённіку непамысную адзнаку ў канцы чвэрці, атрымаць пасля гэтага дома па адным месцы і надалей працягваць сабе жыць, чымсьці чакаць канца чвэрці з назбіранымі кепскімі адзнакамі і думаць-маракаваць, чым жа гэта ўсё скончыцца. Гэтак жа пазней было і з экзаменамі. Нейкі час мне здавалася, што больш нават хочацца, каб цябе выгналі з вучобы, каб неяк там развязаліся рукі да далейшага жыцця, чым у хваляванні трываць падчас сесіі. Тое ж тычыцца і хваробы. Як гэта ні дзіўна, але ў крэсле стаматолага нашмат спакайней, чым было зусім нядаўна ў прыёмным пакоі, альбо (яшчэ горш) за тыдзень да візіту. І так з усім. Бачны наш вораг больш мілы нам, чым той, якога не бачыш, але дакладна ведаеш, што ён дзесьці ёсць паблізу...
-
-
СЛОВА
-
-
3923
Пры чытанні сённяшняга фрагмента з Другазаконня, адразу чамусьці перад вачыма паўсталі кадры з фільма «Матрыца», дзе галоўнаму герою падаюць дзве таблеткі і прапаноўваюць: калі возьмеш адну, то ў тваім жыцці нічога не зменіцца, ты прачнешся і не ўспомніш сустрэчы і нашай размовы, будзеш і надалей жыць сваім старым шэрым жыццём; калі возьмеш другую таблетку – тваё жыццё зменіцца, і ты гэтага ніколі не забудзеш, гэта не будзе сон, але выбар трэба рабіць цяпер. У адрозненні ад «Матрыцы», Божая рэчаіснасць нашмат больш суровая, у ёй няма такога варыянту: прачнешся і нічога не ўзгадаеш, усё будзе, як і раней. Бог прапаноўвае нам альбо шчасце альбо смерць: Вот, я предлагаю вам сегодня благословение и проклятие. Тут няма сну, няма трэццяга шляху. Ёсць толькі дзве дарогі: альбо жыві вечна, альбо памры. Размова ідзе не пра тое, быць мне шчаслівым з Богам ці без Яго, у Гішпаніі, ці ў ЗША, з мільёнам даляраў ці толькі з парай дзесяткаў тысячаў. Ідзе размова пра тое, ці быць мне шчаслівым увогуле!!! Сённяшнім тэкстам Бог задае кожнаму з нас пытанне: ці хочаш ты быць шчаслівым, ці хочаш ты жыць? Які ж у нас выбар? Калі ў нас менавіта так пытаюцца, то ёсць толькі два адказы: ТАК альбо НЕ. А гэта азначае, што выбар нібыта і ёсць, але адначасна яго і няма...
-
-
СВЕДЧАННІ
-
-
3311
Всем привет!
Хочу поделится своим свидетельством. Я только что приехал с реколекций «Школа Христианской Жизни и Евангелизации» и хочу сказать, что мне открылась такая тайна: в мире Бога возможно всё!
Может кто-то из тех, кто прочитает мои слова, подумает, что получить вторую жизнь (начать жизнь заново) невозможно. Я хочу сказать вам, что это не так. В субботу была молитва принятия Иисуса Христа Господом , и вот когда надо мной молились, я почувствовал, что внутрии меня как бы кто-то перелистнул грязную оборванную страницу на чистую, и в этот момент я понял, что Иисус прикоснулся ко мне, Он сказал мне: "Я даю тебе НОВУЮ ЖИЗНЬ!". Иисус открыл мне тайну милосердия Господа! И вот прошло 4 дня после школы, и ещё ни разу Бог ко мне не приходил такой же, каким я Его почувствовал тогда. Бог приходит в ту жизнь, которую Он дал мне, каждый день разный, в разных оброзах.
И я вот только что понял, когда это писал, почему Он мне дал новую жизнь. В момент, когда надо мной молился служитель этой школы, я так же молился такими словами "Иисус, я отдаю тебе себя, отдаю свою историю. Будь моим Господом, уповаю на Тебя, доверяюТебе!". Возможно, слово «доверяю» сыграло ключевую роль для меня, я понял, что для того, чтобы получить этот дар, ничего радикального не надо делать, просто нужно искренне доверить свою теперешнюю жизнь Господу, просто стать перед Ним таким, какой ты есть, и открыть своё сердце для нашего Небесного Отца!
Аминь!
Денис
