ПАВЕРЫЦЬ У СІЛУ ЭЎХАРЫСТЫІ (казанне, 19.08.12)
Езус хоча нас накарміць сабою. Пір пачынаецца ўжо тут, на зямлі. Ён пад час Святой Імшы накрывае для нас стол і запрашае сесці разам з Ім. Пір пачынаецца ўжо сёння. Ёсць шмат вернікаў, якія маюць Божы дар асабліва перажываць Божую прысутнасць у Святой Камуніі. Нехта плача. Іншы атрымлівае агромністы спакой у сэрцы. Яшчэ іншы перажывае моцнае хваляванне. Аднак многія з нас нічога не перажываюць. Адчуваю, што Бог запрашае нас сёння моцна паверыць у Яго Слова. Езус нам сёння тлумачыць, чаму нам так неабходная Святая Камунія, незалежна ад таго, ці мы перажываем Яго прысутнасць, ці не. Езус запрашае верыць Яго Слову. Верыць нават праз сілу, насуперак сабе і сваім сумнівам. Божы Сын абяцае нам дзве рэчы пры ўмове, што будзем спажываць Яго Цела і піць Яго Кроў – абяцае прабываць у нас і гарантуе ўваскрашэнне і жыццё вечнае

Любоў - сэрца евангелізацыі (Вінаграднік, 02.06.12)
Асабіста для мяне гэта вельмі цяжкая тэма. Чыста па-чалавечы, я супраціўляўся ёй як мог. Супраціўляўся дванаццаць гадоў таму і супраціўляўся, калі прыходзілі думкі, каб узяць яе для «Вінаградніка». Прымусіла ж мяне звярнуцца да яе тое, калі я ўбачыў, як шмат гэтая тэма гучыць у прароцтвах, якія мы атрымалі на апошніх сустрэчах. З іншага боку, таксама прымушае і горкі вопыт, які паказвае, што можна прачытаць шмат цікавай рэлігійнай літаратуры, удзельнічаць у многіх рэлігійных акцыях, бачыць велізарныя цуды і сенсацыі, але калі не будзе досведу Божай Любові, то далёка не пойдзеш. Тое самае тычыцца і евангелізацыі іншых людзей. Можна ўжыць залатыя аргументы, завабіць рознымі «прысмакамі», напужаць пеклам і бедамі ў жыцці, але калі чалавек не адкрыецца і не прыме дар Божай Любві – неякіх сур’ёзных зменаў у ягоных адносінах з Богам не адбудзецца. Трэці аргумент, які мяне пераканаў у неабходнасці гэтай тэмы, – гэта на дзіва частая прысутнасць яе ў літургічных чытаннях апошняга часу.