СЛОВА
4030
Бог дазваляе нам адыйсці, каб адчуць голад... Гэта Ён спасылае вялікі голад, каб мы вярнуліся. А калі прыходзіць гэты голад, нам адкрываюцца вочы і бачым, што ўжо даўно жывём сярод розных свінняў. Часам голад нам паказвае, што ў гэтым жыцці мяне нічога ўжо не насычае, а іншы раз паказвае, што хацеў насыціцца, але не тым, чым трэба. Так ці інакш, голад ад Бога з’яўляецца імпульсам да вяртання...

СЛОВА
5115

Кожны чалавек, незалежна ад веры, нашых жаданняў і поглядаў, з’яўляецца качэўнікам. Усім нам, без розніцы ўсведамляем гэта ці не, трэба некуды ісці, бо ўвесь час нечага нехапае. Адкуль усё гэта бярэцца? Думаю, трэба спытацца ў нашага праайца чалавечнасці Адама. Гэта ён выйшаў з раю і ад таго моманту яго дзеці маюць вечны голад. Гэта мы, дзеці Адама, адчуваем, што мы не на сваім месцы, што нам вечна нечага не хапае. Мы – выгнаннікі, якія самі сябе выгналі. Адсюль прагненне ісці, толькі не ведаем куды...